Project: Remember Me

woensdag 22 december 2010

vrijdag 17 december 2010

Sayaka Ganz is geboren is Japan. Ze groeide op in Japan, Brazilië en Hongkong. Bekijk je het werk vanop een afstand, dan zie je galopperende paarden, maar kijk je dichter, dan zie je waaruit ze zijn opgebouwd. Haar sculpturen bestaan uit alledaagse vindmaterialen (zoals bestek, speelgoed, ...). Het materiaal is allemaal gebruikt en nu krijgt het een 2e leven en een 'nieuwe thuis' in het object. Elk object heeft zijn eigen geschiedenis en nu wordt alles samengebracht. Alles lijkt op de een of andere manier in elkaar te passen. Op die manier lijken de dieren echt te leven. Door deze sculpturen te maken, probeert de kunstenaar de menselijke relaties beter te begrijpen. Sommige mensen voelen zich niet altijd op hun plaats, maar er is een plaats waar ze wel thuishoren. Ze moeten die plaats alleen nog vinden.

Bron: http://www.sayakaganz.com/Home.html

Dit werk doet me denken aan de kippenkoppen door het contrast tussen het wit en zwart, het feit dat ze uit de muur lijken te komen. De paarden bestaan uit afzonderlijke deeltjes die samen toch één geheel vormen. Zo is het ook met mijn kippenkoppen. Je kan er als het ware doorkijken, en je kan elk stukje afzonderlijk bekijken, maar uiteindelijk vormen ze één geheel: namelijk een dier dat op de een of andere manier lijkt te leven. Een verschil is dat bij mij de emoties van de dieren centraal staan. De kippen hebben een duidelijke gezichtsexpressie. De paarden van Ganz hebben geen gezichtsuitdrukking, hier staat vooral de wervelende beweging centraal.

Brochure tentoonstelling

La douleur des poulets

Verklaring titel: Het leed van de kippen. Belangrijk is hierbij het nuanceverschil tussen poules en poulets. Poules zijn gewone kippen, poulets zijn kippen om op te eten (ze zijn eigenlijk al dood). Er loopt een poule maar je eet poulet. De poulet is eigenlijk de kip die onderdrukt wordt door de hogere kippen in de pikorde. De consumptiekip is ook een metafoor voor de mens, die zelf het slachtoffer wordt van het vele consumeren.

Tekst voor in brochure:

Dagelijkse wandeling naar het kippenhok, de emmer gevuld met restjes avondmaal van gisteren. Daar komen ze, de sloebers! Kip nummer 1 rent je meteen tegemoet: kop naar voor, staart in de lucht, wiebel wiebel wiebel. Daar is kip nummer 2: tok tok tok… Hap, schrok, slik, de lekkerste hapjes (tomaat, sla, frietjes, kipsaté, …) verdwijnen in hun gulzige bek. Kippen 3, 4, 5, 6 schuiven voorzichtig mee aan tafel. Kip 1 en 2 duwen de anderen opzij. “Waag het om dat stukje berenpoot met één vinger aan te raken!” lijken ze wel brutaal te kakelen. Daar komt kip 7: “Traag… Voorzichtig… Zouden ze het merken als ik één kruimeltje neem? Misschien dat stuk dat uit de bek van kip 5 is gevallen… Ja, ik heb het bijna… Nog enkele centimeters…” Pik pik pik!!! Tok tok tok!!! Pluimen vliegen in het rond.

Herkenbaar?

Dit zie je niet alleen in het kippenhok.